এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২১৯
দেৱজিত।
এহি দশ ৰাক্ষসক এৰি পুৰন্দৰ।
শীঘ্ৰ কৰিয়োক যাই বৃষ্টি অমৃতৰ॥
মাধৱৰ বচনে যে সহস্ৰ লোচন।
কৰিবে লাগিলা পাছে অমৃত বৰিষণ॥১০৮১
মৰা সৱ হয় হস্তী যত দেৱগণ।
অমৃত পৰিয়া সবে লভিলা চেতন॥
ধনু বাণ তূণ বীৰে কাটিছিল যত।
অমৃত পৰিয়া সবে ভৈলা পূৰ্ব্ববত॥১০৮২
যাৰ ৰথ সেহি দেৱ তাহাতে চৰিলা।
যাৰ অস্ত্ৰ শস্ত্ৰ তাৰ তূণত পশিলা॥
এহি মতে মৰা দেৱগণ সবে জীলা।
হেন দেখি ইন্দ্ৰ দেৱ মহা ৰঙ্গ ভৈলা॥১০৮৩
ব্ৰহ্মা হৰ সিদ্ধ মুনি আছে ৰঙ্গে চাই।
অমৃত বৰ্ষণে জীলা সবে দেৱ চয়।
মাধৱ বদতি শুনা কাশ্যপ নন্দন।
ঈশান কুবেৰ সমে জীলা দেৱগণ॥১০৮৪
আৰ যেন গৰ্ব্ব নকৰয় পুৰন্দৰ।
অগৰ্ব্বে থাকিবা তুমি স্বৰ্গৰ ভিতৰ॥
যত উৎপাত তই কৰিলি পূৰ্ব্বত।
সকলো সহিলোঁ মই জানা স্বৰূপত॥১০৮৫
পৃথিবীত আৰ মই না থাকোঁ সতত।
আকে জানি আৰ নকৰিবি উতপাত॥
