পৃষ্ঠা:দেৱজিত.djvu/২১৫

২১৫

দেৱজিত।

তোমাৰেতো পুত্ৰ ভৈলা ব্ৰহ্মা বিষ্ণু হৰ।
তোমাৰেতো ভৃত্য আমি তিনিও কিঙ্কৰ॥
কোটি কোটি ব্ৰহ্মাণ্ডৰ তুমি নাৰায়ণ।
তোমাৰ চৰণে জানি পশিলোঁ শৰণ॥১০৫৯
ইন্দ্ৰ আদি তোমাৰ যে সবে দেৱ চয়।
আকে জানি আমাক ৰাখিয়া কৃপাময়॥
নমোঁ নমোঁ প্ৰভু দেৱ ঈশান শ্ৰীহৰি।
ইন্দ্ৰক ৰাখিয়োঁ প্ৰভু চৰণে সম্বৰি॥১০৬০
শত্ৰু মিত্ৰ উদাসীন সবাতে সমান।
বায়ুৰূপ হুই আছা সবাৰ যে প্ৰাণ॥
তথাপিতো দুষ্টক যে কৰা তুমি ছন্ন।
সান্তক কৰাহা তুমি সঘনে পালন॥১০৬১
নিন্দিবাৰ ফল যত পাইলা হৰিহয়।
অভয় চৰণ তলে ৰাখা কৃপাময়॥
দহো দহো কৰে অস্ত্ৰ চৈধ্যয় ভুবন।
ব্ৰহ্মা বিনে কেহোঁ একো নোবোলে বচন॥১০৬২
ৰাখা ৰাখা বুলি ব্ৰহ্মা নোতোলন্ত শীৰ।
মহাভয় হুয়া স্তুতি কৰে ধীৰে ধীৰ॥
আৰু স্তুতি নতি ব্ৰহ্মা কৰিলা বিস্তৰ।
ব্ৰহ্মাৰ স্তুতিক শুনি হাসে দামোদৰ॥১০৬৩
মাধৱে বোলন্ত সখি শুনিয়ো অৰ্জ্জুন।
বিনাশিবে পাৰে শৰে চৈধ্যয় ভুবন॥