পৃষ্ঠা:দেৱজিত.djvu/২০৬

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২০৬
দেৱজিত।

দিবসতে ৰাত্ৰি ভৈলা ঘোৰ অন্ধকাৰ।
নবহে পবন নাহি ৰবিৰ সঞ্চাৰ॥১০০৯
ব্ৰহ্মা আদি দেৱগণ বিস্ময় যে ভৈলা।
সাধু সাধু কৰি সবে প্ৰশংসিবে লৈলা॥
দুয়ো বীৰ অজয় বিজয় ধনুৰ্দ্ধৰ।
দুইৰো সম বীৰ নাই ত্ৰৈলোক্য ভিতৰ॥১০১০
সেহি বেলা দুয়ো শৰ কৰিলা প্ৰহাৰ।
দুইৰো দুয়ো শৰচয় কৰয় সংহাৰ॥
শৰ ছন্ন কৰি দিন কৰিলা প্ৰসন্ন।
দশোদিশ ঢাকি তেবে বহয় পবন॥১০১১
দুইকো দুই শৰ কৰিলন্ত মহাবলে।
হৃদয় বিদাৰি শৰ পশয় পাতালে॥
চেদ ভেদ নাই দুয়ো মাৰে যত শৰ।
অবিচ্ছেদে ভেদয় দুহান কলেৱৰ॥১০১২
দুয়ো বীৰে ক্ৰোধে প্ৰহাৰয় শৰচয়।
হৃদয় বিদাৰি শৰ পাতালে পশয়॥
দুইৰো হাতে সেই শৰ হৱে উপসন্ন।
সেহি শৰ ধৰি দুয়ো কৰয় সন্ধান॥১০১৩
যেন যুদ্ধ ভৈলা পূৰ্ব্বে ৰাম ৰাৱণৰ।
যেন যুদ্ধ ভৈলা হৰি সমে শঙ্কৰৰ॥
ত্ৰিপুৰ সহিতে যেন যুঁজিলন্ত হৰ।
ততোধিক যুদ্ধ ভৈলা ইন্দ্ৰ অৰ্জ্জুনৰ॥১০১৪