এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২০১
দেৱজিত।
ব্ৰহ্মশৰ ধৰি পাছে দেৱ পুৰন্দৰে।
প্ৰহাৰ কৰিয়া চলে আকাশে সত্বৰে॥
অৰ্জ্জুনৰ ব্ৰহ্মশৰ আকাশতে পাই।
ইন্দ্ৰ-শৰে ব্ৰহ্ম শৰ কৰিলন্ত ক্ষয়॥৯৮২
হেন দেখি অৰ্জ্জুনৰ নসহিলা মনে।
বিষ্ণু শৰ আনি যুৰিলন্ত ধনুৰ্গুণে॥
কৰ্ণ মানে টানিয়া শাৰঙ্গ ধনুখান।
প্ৰহাৰ কৰিলা বীৰে ঘোৰ বিষ্ণু বাণ॥৯৮৩
মহাবেগে বিষ্ণুবাণ শীঘ্ৰে যায় চলি।
ইন্দ্ৰৰ হিয়াত পৰি গৈলেক নিকলি॥
ঢলোঁ পৰোঁ কৰি ইন্দ্ৰ ৰথত পৰিলা।
মহাবেগে বিষ্ণুবাণ পাতালে পশিলা॥৯৮৪
সাত সাগৰত স্নান কৰি সেইক্ষণে।
শীঘ্ৰ বেগে পশিলন্ত অৰ্জ্জুনৰ তূণে॥
কতো বেলি চেতন লভিলা হৰিহয়।
ক্ৰোধত কম্পন্ত বীৰ অগনি পৰায়॥৯৮৫
চেতন লভিল ইন্দ্ৰে দেখে ধনঞ্জয়।
পুনু প্ৰহাৰিলা বীৰে দিব্য শৰচয়॥
ইন্দ্ৰৰ হিয়াত শৰ ভেদিলেক টানে।
চেতন হৰিলা পুনু শৰৰ সন্ধানে॥৯৮৬
মাতলিক হানিলন্ত বিংশতি নাৰাচ।
হৃদয় ভেদিয়া ওলাই গৈলা পিঠি পাছ॥
