এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৯
দেৱজিত।
বৰুণৰ বচনে বাসৱ জ্বলি গৈলা।
নেদিবোহো তোক সত্য কৰিয়া বুলিলা॥
ইন্দ্ৰৰ প্ৰচণ্ড বাণী শুনি জলেশ্বৰ।
বিমনে ইন্দ্ৰক কৰিলেক নমস্কাৰ॥ ৭৪
ইন্দ্ৰত মেলানি কৰি মহা কষ্ট মনে।
ফিৰিয়া আসিলোঁ মই আপোন ভুবনে॥
গৃহক আসিয়া গুণিলোহোঁ মনে মনে।
মোৰ কাৰ্য্য সাধিবন্ত দেৱ নাৰায়ণে॥ ৭৫
এহি মতে মোৰ তিনি যুগ বহি গৈলা।
কলিৰ শেষত আসি নাৰদে কহিলা॥
নাৰদ বদতি তুমি শুনিয়ো সাগৰ।
দৈৱকী নন্দন কাৰ্য্য সাধিবে তোমাৰ॥ ৭৬
নাৰদ বচনে প্ৰভু চিন্তিলোঁ তোমাক।
তুমি বিনে প্ৰভু কোনে ৰাখিবে আমাক॥
ইন্দ্ৰ-গৰ্ব্ব চূৰ কৰি ভাৰ্য্যা দিয়ো মোৰ।
তোমাত শৰণ লৈলোঁ দেৱ দামোদৰ॥ ৭৭
অনাদি অনন্ত প্ৰভু তুমি নিৰঞ্জন।
ব্ৰহ্মা হৰ সুৰ সিদ্ধ দেৱতা গঞ্জন॥
দুষ্ট দৈত্য অসুৰ নাশক ভগৱন্ত।
ভকত জনৰ মন সঘনে পূৰন্ত॥ ৭৮
তোমাৰ স্বৰূপ ভগৱন্ত মনে জানি।
শৰণ পশিলোঁ মোক ৰাখা চক্ৰপাণি॥
