এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৮৯
দেৱজিত।
ৰথক নপাই কতো দেৱ চয়
তনু কম্পে বৰ ত্ৰাসে।
ৰাখা ধনঞ্জয় কৰোঁ কাউ বাউ
নকৰা মোক বিনাশ॥
তোমাসাক দেখি হৃদয় কম্পয়
পশিলোঁ মই শৰণ।
দিয়োক মেলানি শীঘ্ৰ কৰি যাওঁ
আমাৰ নিজ ভুৱন॥৯৪২
এহি মতে দেৱে কাতৰ কৰম্ভ
অৰ্জ্জুনৰ আগে পৰি।
চেগ চাই উঠি ধৰি বায়ু বেগ
স্বৰ্গক পলায় লৱৰি॥
সাগৰ পৰ্ব্বত পৃথিবী আকাশ
পলায় দেৱতাগণ।
ভৈলা যে বাউল দেৱ সৈন্যগণ
নোবোলে একো বচন॥৯৪৩
মৰণক ভয় জানি দেৱ চয়
নৰই ৰণ ভূমিত।
আউল ভৈলা কেশ হুই মুক্ত বেশ
লুকায় পৰ্ব্বত বনত॥
দেখে ইন্দ্ৰ দেৱ পলায় দেৱ চয়
মাতলিক বোলে চাই।
