পৃষ্ঠা:দেৱজিত.djvu/১৮২

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৮২
দেৱজিত।

দিব্য অৰ্দ্ধচন্দ্ৰ শৰ প্ৰহাৰিলা ডাটি।
হৰৰ হাতৰ খড়গ পেলাইলেক কাটি॥
খড়গ কাটা গৈলা দেখি জ্বলে মহেশ্বৰ।
ডেৱ দিয়া উঠিলন্ত বৃষভ উপৰ॥৯০৬
হোঁহ্ বুলি ত্ৰিশূল হানিলা মহেশ্বৰ॥
বিষ্ণু চক্ৰ শৰে শূল কৰিলা নিবাৰ॥
শূল ব্যৰ্থ ভৈলা দেখি ক্ৰোধে মহেশ্বৰ।
জ্বলন্ত মহেশ যেন বহ্ণি প্ৰলয়ৰ॥৯০৭
পিনাক ধনুক হৰে ধৰি নিজ কৰে।
অৰ্জ্জুনক ভেদিলন্ত তিনি কোটি শৰে॥
মাধৱক কুৰি শৰ কৰিলা প্ৰহাৰ।
শৰ-চোতে গোবিন্দে দেখিলা অন্ধকাৰ॥৯০৮
আৰু চয় নৰাচ হানিলা মহেশ্বৰে।
হলাহলি পশিলন্ত কৃষ্ণৰ শৰীৰে॥
হেন দেখি অৰ্জ্জুনৰ ক্ৰোধ গুৰুতৰ।
শাৰঙ্গ টঙ্কাৰি বীৰে যুৰি বিষ্ণু শৰ॥৯০৯
বিষ্ণু মন্ত্ৰ পঢ়ি প্ৰহাৰিলা ধনঞ্জয়।
সুৰ নৰ মুনি দেখি ভৈলন্ত বিস্ময়॥
বিদ্যুত সঞ্চাৰে হৰ-হৃদয় ভেদিলা।
বিশ্ৰুতি বিজ্ঞান হই বৃষভে পৰিল॥৯১০
পাচে শ্ৰুতি পাই হৰ উঠি বৃষভৰ।
অৰ্জ্জুনৰ বধক চিন্তিলা মহেশ্বৰ॥