পৃষ্ঠা:দেৱজিত.djvu/১৭২

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৭২
দেৱজিত।

ইন্দ্ৰে যে দেখন্ত পাচে বজ্ৰ সম ঘৰ।
হেন দেখি ক্ৰোধত জ্বলিলা পুৰন্দৰ॥
দৃঢ়াঙ্গ ধনুক ইন্দ্ৰে টঙ্কাৰ কৰিলা।
বাচি বাচি অৰ্দ্ধচন্দ্ৰ গুণত যুৰিলা॥ ৮৫১
মন্ত্ৰ পঢ়ি প্ৰহাৰ কৰিলা হৰি হয়।
ঘৰত পৰিয়া ইন্দ্ৰ শৰ ভৈলা ক্ষয়॥
অস্ত্ৰ চন্ন ভৈলা দেখি ক্ৰোধে সুৰপতি।
ব্ৰহ্মাৰ ডিবাৰ শৰ ধৰিলা সম্প্ৰতি॥৮৫২
ধনুৰ গুণত যুৰি প্ৰহাৰ কৰিলা।
প্ৰলয়ৰ জুই যেন আকাশে চলিলা॥
ঘৰত পৰিলা ব্ৰহ্ম-শৰ বেগে যাই।
আগমুৰি সিয়ো শৰ পৰিলা ভোটাই॥৮৫৩
ইন্দ্ৰৰ প্ৰহাৰ ষেবে ব্যৰ্থ হৈয়া গৈলা।
হেন দেখি মহেশ্বৰে ত্ৰিশূলক লৈলা॥
দন্ত কামুৰিয়া হৰে শূল প্ৰহাৰিলা।
উৰ্দ্ধে অৰ্দ্ধে সাত হাত ঘৰক ফানিলা॥৮৫৪
যেহি বেলা ঘৰক ফানিলা মহেশ্বৰ।
সেহি বেলা অৰ্জ্জুনৰ শৰ নিৰন্তৰ॥
আকাশৰ পন্থে শীঘ্ৰ বেগে যাই শৰ।
তূণত পশিলা তেবে বীৰ অৰ্জ্জুনৰ॥৮৫৫
বন্দী যে গুছিলা হৰ সমে দেৱগণ।
স্বৰগ আকাশ মহী ভৈল সুপ্ৰসন্ন।