এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৬০
দেৱজিত।
বিম্বাদ শবদে শক্তি চলে দিশ চানি।
প্ৰলয় কালৰ যেন ৰিধূম অগনি॥
জাকে জাকে অগনি যে চলে শীঘ্ৰ গতি।
ধনঞ্জয়ে দেখে আসে দুৰ্ব্বাৰ শকতি॥৭৮৫
আথ বেথ কৰি বীৰে শাৰঙ্গক টানি।
দিব্য পাঞ্চ অৰ্দ্ধ চন্দ্ৰ পঠাইলেক হানি॥
আকাশে চলিলা শৰ বিদ্যুত সঞ্চাৰে।
মহেশৰ শক্তিত পৰিলা দৃঢ় তৰে॥৭৮৬
শৰ চেৰাই চলি আসে শক্তি বেগে ধাই।
দশদিশ ধাকি আসে প্ৰলয়ৰ জুই॥
হেন দেখি অৰ্জ্জুনৰ ক্ৰোধ গুৰুতৰ।
শক্তিক লাগিয়া হানিলন্ত ব্ৰহ্ম শৰ॥৭৮৭
জাজ্বল্য অগনি জ্বলি যায় ব্ৰহ্মবাণ।
শক্তিত পৰিলা যেন বজ্ৰৰ সন্ধান॥
আগমুৰি সিয়ো শৰ পৰি মহীতলে।
বৰ বেগে চলে শক্তি গগন মণ্ডলে॥৭৮৮
অৰ্জ্জুনে দেখন্ত ব্ৰহ্মবাণ ভৈলা চন্ন।
ক্ৰোধত কম্পন্ত বীৰ পাণ্ডুৰ নন্দন॥
পাচে বৰ কোপ মনে বীৰ সব্য সাচি।
ব্ৰহ্মাৰ ডিবাৰ ঘোৰ শক্তি লৈলা বাচি॥৭৮৯
মাধৱৰ তূণত থাকয় সৰ্ব্ব কাল।
বিদাৰিতে পাৰে মেৰু মণ্ডৰ পাতাল॥
