পৃষ্ঠা:দেৱজিত.djvu/১৫

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৫
দেৱজিত

সেহি সিংহাসনে বসিলন্ত নাৰায়ণ।
মেঘৰ গম্ভীৰ ধ্বনি বুলিলা বচন॥
পাদ্য অৰ্ঘ্যে পূজিলন্ত কৃষ্ণৰ চৰণ।
দেখিয়া কৌতুক ভৈলা মাধৱৰ মন॥ ৫২
কৰ্পূৰ তাম্বুল ভোগ বস্তু উপহাৰ।
কৃষ্ণৰ আগত আনি যোগাইলা সাগৰ॥
সাগৰৰ পূজাক লৈলন্ত নাৰায়ণে।
সাগৰক বচন বুলিলা ভগবানে॥ ৫৩
মই মনুষ্যক পূজা কৰিলা বহুত।
কিবা হেতু কৰা পূজা কহা স্বৰূপত।
কিবা দেৱতাত ভয় পাইলা জলেশ্বৰ।
কিবা অসুৰত ভয় পাইলাহা সাগৰ॥ ৫৫
মেঘৰ গম্ভীৰ ধ্বনি বুলি নাৰায়ণে।
মৌন হুয়া ৰৈলা সেই দিব্য সিংহাসনে॥
সাগৰ বদতি শুনিয়োক নাৰায়ণ।
তোমাৰ চৰণে জানি পশিলোঁ শৰণ॥ ৫৫
নুহিকে মনুষ্য তুমি পূৰ্ণ ব্ৰহ্ম হৰি।
মনুষ্যৰ ৰূপ ধৰি আছা অৱতৰি॥
পূৰ্ণ ব্ৰহ্ম কৃষ্ণ তুমি দেৱ ভগৱন্ত।
ব্ৰহ্মা হৰ অনন্তে নপাৱে যাৰ অন্ত॥৫৬
চৈধ্যয় ভুবন মানে তোমাৰ স্ৰজন।
ব্ৰহ্মা হৰ আদি দেৱ তোমাৰ পালন॥