এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২৮
#
দেৱজিত।
বায়ু দেৱে প্ৰহাৰিলা অৰ্জ্জুনক শৰ।
অগ্নি দেৱে মাৰিলন্ত ত্ৰিশ যে হাজাৰ॥
কুবেৰে নিৰিতি প্ৰহাৰিলা কোটি শৰ।
চন্দ্ৰ সূৰ্য বৰুণেও হানিলা হাজাৰ॥৬১৫
গণপতি কাৰ্ত্তিকে মাৰিলা কোটি শৰ।
স্বৰ্গ মহী দশো দিশ ভৈলা একাকাৰ॥
ঐশন্য কুবেৰে মাৰিলন্ত দিব্য শৰ।
অৰ্জ্জুনৰ হিয়াত পৰিলা দৃঢ়তৰ॥৬১৬
দেৱতাৰ শৰ বীৰে সহি ধনঞ্জয়।
শৰে নকম্পিলা বীৰ পাণ্ডুৰ তনয়॥
ক্ৰোধে আৰকত বৰ্ণ চহন নযায়।
ৰুদ্ৰত অধিক দেৱতাক গৈলা ধাই॥১১৭
মাধৱে ডাকিলা শীঘ্ৰগতি দিব্য ৰথ।
আকাশে চলিলা বেগে মাৰুতৰ পথ॥
চক্ৰাকাৰে ৰথ ডাকে মনো জয় বেগে।
আকাশে সঞ্চাৰি ৰথ আইলা সেহি চেগে॥৬১৮
দেৱতাৰ আগত ৰাখিলা দামোদৰ।
দেখি ৰথ দেৱতাৰ লাগি গৈলা ডৰ।
পাচে ধনঞ্জয় বীৰে শাৰঙ্গক টানি।
অৰ্ব্বুদ নিৰ্ব্বুদ শৰ পঠাইলেক হানি॥৬১৯
দিব্য শৰে দেৱতাৰ ভেদিলা হৃদয়।
কম্পি কপি দেৱগণ মূৰ্চ্ছাগত প্ৰায়॥
