এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২৪
দেৱজিত।
ক্ৰোধে পাছে সব্য সাচি ক্ষুৰ বাণ লৈলা বাছি
প্ৰহাৰিলা পাছে বীৰ বৰ॥৫৯৬
প্ৰহাৰন্তে দশ কুৰি দিশ পাশ যায় যুৰি
দেৱক ভেদিলা নিৰন্তৰ।
দেৱতাৰ শৰ মানে ধনঞ্জয় হানি বাণে
দেৱ শৰ কাটে নিৰন্তৰ॥
পাচে বীৰে ক্ৰোধ কৰি ঘোৰ দিব্য শৰ ধৰি
প্ৰহাৰ কৰিলা ধনঞ্জয।
অযুত নিযুত খৰ্ব্ব মাৰিলন্ত শৰ দিব্য
ভেদিলন্ত দেৱৰ হৃদয॥৫৯৭
কাৰো কাটিলন্ত হাত কতো দেৱ মূৰ্চ্ছাগ
কতো দেৱ পৰিলন্ত ধলি।
কাৰো উৰু গল কাটি শাৰঙ্গ ধনুক ডাটি
ৰসত হাসন্ত খল খলি॥
অৰ্জ্জুনৰ দেখি কৰ্ম্ম দেৱৰ উঠিলা মম্ম
ক্ৰোধত জ্বলিলা সবে দেৱ।
অৰ্জ্জুনক ধাইলা সবে নাথাকিলা আৰ কেৱে
ৰণক চলিলা সবে দেৱ॥৫৯৮
মাধৱে ৰচিলা পদ শুনা সবে সভাসদ
বৈকুণ্ঠক যাৰ আছে মন।
শুনা সবে কৰ্ণ ভৰি যাইবা তেবে মায়া তৰি
সুখে পাইবা বৈকুণ্ঠ ভুবন॥
