এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১৪
দেৱজিত।
এহি বুলি বায়ু পাঞ্চ উনশত হুই।
অৰ্জ্জুনক বৰ বেগে বায়ু গেলা ধাই॥
সাত গোট পৰ্ব্বতক বায়ু নিলা ৰাগে।
কৃষ্ণ অৰ্জ্জুনক মাৰিবাক বৰ বেগে॥ ৫৬৩
গিৰ গিৰ প্ৰচণ্ড যে বায়ু বহি যাই।
হেন দেখি ক্ৰোধে আছে ধনঞ্জয়ে চাই॥
সেহি বেলা ধনঞ্জয় হানি বজ্ৰ বাণ।
আকাশতে পৰ্ব্বতক কৰিলা নিৰ্য্যান॥ ৫৬৪
পাচে বায়ু বাণ হানিলন্ত ধনঞ্জয়।
উৰুৱাইলা উনশত বায়ু মহাশয়॥
দেখি বায়ু দেৱতাৰ ক্ৰোধ ভৈলা বৰ।
সিংহক ধাইলেক যেন প্ৰমত্ত কুঞ্জৰ॥ ৫৬৫
হৰিণত উঠি বায়ু নকৰি বিশ্ৰাম।
অৰ্জ্জুনক ধাইলে বায়ু কৰিবে সংগ্ৰাম॥
দিব্য ধনু ধৰি বায়ু কস্যপ নন্দন।
অৰ্জ্জুনক লাগি প্ৰহাৰিলা শৰ গণ॥ ৫৬৬
পবনৰ বেগে যায় গতি গুৰুতৰ।
অৰ্জ্জুনৰ হিয়াত পৰিলা দৃঢ়তৰ॥
শৰ পাই অৰ্জুনৰ মন অসন্তুষ্টি।
শাৰঙ্গ ধনুক ধৰিলন্ত দৃঢ় মুষ্টি॥ ৫৬৭
দিব্য অৰ্দ্ধচন্দ্ৰ প্ৰহাৰিলা ধনঞ্জয়।
ধনু কাটি ভেদিলন্ত বায়ুৰ হৃদয়॥
