এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০৮
দেৱজিত।
জাজ্বল্য সমান এক অগ্নি শৰ আনি।
সাৰঙ্গৰ গুণে যুৰি প্ৰহাৰিলা টানি॥
হৃদয়ত পৰি শৰ পিঠি বাজ ভৈলা।
পৃথিবী ফালিয়া শৰ পাতালে পশিলা॥ ৫৩৫
সাতো সাগৰত স্নান কৰি শীঘ্ৰ গতি।
অৰ্জ্জুনৰ তূণে শৰ পশিলা সম্প্ৰতি॥
হেন দেখি ব্ৰহ্মা আদি সিদ্ধ মুনিগণ।
ধনঞ্জয় বুলিয়া প্ৰশংসে ঘনে ঘন॥ ৫৩১
ধন্য ধন্য ধনঞ্জয় বীৰ মধ্যে সাৰ।
ভূমি ভাৰ সংহৰিবে ভৈলা অবতাৰ॥
এহি বুলি পুষ্প বৰশিলা সিদ্ধ মুনি।
ৰথত বসিয়া ৰঙ্গে হাসন্ত ফাল্গুনি॥ ৫৩২
যেই বেলা কালমহি সমৰে পৰিলা।
সাতে খান স্বৰ্গ মহী পৃথিবী কম্পিলা॥
কালমহি পৰিল দেখি আছে সম্ভাসুৰ।
অৰ্জ্জুনক ধাইলা ধনু ধৰি বাম কৰ॥ ৫৩৩
পাঞ্চ পাঞ্চ নৰাচ হানিলা মহাবলী।
কৃষ্ণ অৰ্জ্জুনৰ গাৱে পৰে হলা হলি॥
তাৰ শৰে অৰ্জ্জুনৰ ৰঙ্গ ভৈলা বৰ।
অৰ্দ্ধ চন্দ্ৰ হানি ধনু কাটিলা হাতৰ॥ ৫৩৪
সম্ভাসুৰ বধিবাক বীৰে মন কৰি।
তিনি পাত অৰ্দ্ধ চন্দ্ৰ ধনুৰ্গুণে জুৰি॥
