এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০৫
দেৱজিত।
যেহি বেলা তই অৰ্জ্জুনক যাস ধাই।
সেহি বেলা ধনঞ্জয়ে মিলাইবে প্ৰলয়॥ ৫১৩
এহি অভিপ্ৰায় তৰে নভৈলা মৰণ।
ব্ৰহ্ম বাণত যে সিটো নভৈলা নিৰ্য্যান॥
তাৰ মৃত্যু কাল আসি সমীপ চাপিলা।
ধনঞ্জয়ে বাচি পাচে চক্ৰবাণ লৈলা॥ ৫১৪
সাৰঙ্গত জুৰি বীৰে মাৰি শৰ পাট।
মনোময় বেগে চলে মাৰুতৰ পথ॥
কালম্ভৰ হিয়াত পৰিলা সেহি তালে।
পৃথিবী ফালিয়া শৰ পশিল পাতালে॥ ৫১৫
সাতো সাগৰত স্নান কৰি তেতিক্ষণে।
পুনু পশিলন্ত শৰ অৰ্জ্জুনৰ তৃণে॥
কালম্ভ মৰিল তাৰ প্ৰাণ গৈলা চাৰি।
পৰ্ব্বত আকাৰে ৰৈলা পৃথিবীত পৰি॥ ৫১৬
কালন্ত মৰিল দেখি আছে কাল মহি।
অৰ্জ্জুনক ধাই সিটো খানিকো নসহি॥
পৃথিবী উপৰে যেন আসে মেৰু গিৰি।
কালমহি ধাইলা সেহি মতে ক্ৰোধ কৰি॥ ৫১৭
মহা থুল শৰীৰ দুৰ্ব্বাৰ ভয়ঙ্কৰ।
দশো দিশ আকাশে চলিলা নিৰন্তৰ॥
মহা বেগে কাল মহি অৰ্জ্জুনক ধাইলা।
অৰ্জ্জুনৰ আগে বৰ চমৎকাৰে ৰৈলা॥ ৫১৮
