এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০৩
দেৱজিত।
প্রচণ্ড শবদে গর্জ্জে নাদে বিপৰীত।
বজ্ৰৰ উপৰে বজ্ৰ পৰে যেন মত॥৫ ০২
সেহি মতে গজ্জি চলে আকাশে ৰাক্ষসে।
মহা ভয়ে সুৰসুৰ কম্পয় তৰাসে॥
ঘােৰ শিলা জলে কৰে বৃষ্টি ভয়ঙ্কৰ।
কৃষ্ণ অর্জ্জুনক বৃষ্টি কৰে বীৰ বৰ॥৫০৩
হেন দেখি ধনঞ্জয হানি বায়ু বাণ।
উৰুৱাইলা আকাশৰ ঘোৰ মেঘ খান॥
মেঘ মায়া এৰিয়া কালম্ভ তেতিক্ষণ।
অজ্জুনৰ আগে আসি ভৈলা উপসন্ন॥ ৫০৪
কালম্ভ ৰাক্ষসে মায়া কৰিলন্ত যত।
তেখনে ভৈলন্ত কোটি কোটি দশ শত॥
দিশ পাস আকাশে চানিলা নিৰন্তৰ।
অৰ্জ্জুনক ধাৱে সবে ধৰি মুদগৰ ॥ ৫০৫
কৈক যাইবি ধনঞ্জয় বােলে খর্ব্ববাণী।
তােক মাৰি খাইবাে সবে ৰাক্ষসে যে চানি॥
মাথা জঙ্কাৰিযা সবে অর্জ্জুনক ধাইলা।
চৰাচৰ বসুমতী সবে কম্পি গৈলা॥ ৫০৬
ৰাক্ষসক দেখি কেন কম্পে সব্য সাচি।
ধনুত যুৰিলা আনি কোটি শৰ বাচি॥
কোটি এক ব্ৰহ্মবাণ যেবে প্রহাৰিলা।
গাৱে গাৱে ৰাক্ষসৰ হৃদয় ভেদিলা ॥৫০৭
