এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০২।দেৱজিত
যদি ৰণ হাৰি গৈলা দেৱ সুৰপতি।
কালন্ত ৰাক্ষস ধাইলা অৰ্জ্জুনক প্রতি॥
শৰীৰৰ বলে বৰ দিলন্ত আটাস।
চৰাচৰ দেৱৰ লাগিল মহা ত্রাস॥৪৯৭
আকাশত লাগি তাৰ আটাসৰ ধ্বনি।
পাতালত কম্পিলন্ত অনন্তৰ মণি॥
দশদিশ ঢাকিলেক ঘােৰ অন্ধকাৰ।
অৰ্জ্জুনে দেখন্ত পাচে বৰ চমৎকাৰ॥৪৯৮
কালম্ভ ৰাক্ষস পাচে অৰ্জ্জুনক চাই।
প্ৰহাৰ কৰিলা শূল আকাশত যাই॥।
প্ৰচণ্ড অগনি জাকে জাকে বাজ হয়।
হেন দেখি সিদ্ধ মুনি লয়ৰি পলায়॥ ৪৯৯
দেখে ধনঞ্জয় শূল আসে আকাশত।
অৰ্দ্ধ চন্দ্ৰ শৰে শূল কাটিলা বাটত॥
শূল চন্ন দেখি কালম্ভৰ ক্রোধ ভৈলা।
দুই হাতে গদা ধৰি অৰ্জ্জুনক ধাইলা॥৫০০
শাৰঙ্গত যুৰি বীৰে ক্ষুৰ পতি শৰ।
হাততে কাটিলা গদা ধনঞ্জয় বীৰ॥
গদাহত দেখি ভৈলা পাচে অন্তর্ধ্যান।
আকাশতে হই ৰৈলা ঘোৰ মেঘখান॥৫০১
প্রলয়ৰ মেঘখান গৰ্জ্জে প্রলয়ত।
সেহি মতে গৰ্জ্জে আকাশৰ মেঘ মত॥
