এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২
দীপ্তি ।
সেই সাগৰৰে বাষ্প-কণা উঠি
আকাশ বিবিধ মেঘেৰে ভৰে;
তাকে লক্ষ্য কৰি জন্ম-জন্মান্তৰ
প্ৰত্যেক কণাটি উভতি লৰে।
আদি সেই এক, অন্ত সেই এক,
একেই লক্ষ্য, একেই মূল;
তেও কিয় বাৰু দুয়োৰে মাজত
দেখোঁ অনৈক্যৰ বিষম ভুল?
একেই অনেক, বহু হৈও এক,
কোটি বিশ্ব জুৰি একেই প্ৰাণ;
একৰ উদ্দেশ্যে মন্দিৰে বাহিৰে
কৰিছে কতনা সাধনা-ধ্যান।
মিছা তেন্তে কিয় হোৱা উচ্চ-নীচ?
বোলা কিয় হীন, কিয়বা মানী?
কিয় নদ-নদী, জান-জুৰি-বিল,
লোৱা নানা নাম?—সকলো পানী।
মহাবল ৰজা, হীনবল প্ৰজা,
উত্তম-অধম, পণ্ডিত-দীন;
হোক নানা নাম, একেই আছিলা,
হব’ই লাগিব একতে লীন।
কিয় তেনে হ’লে ঘিণোৱা আনক?
মিছা অহমিকা পাহৰি যোৱাঁ।
