পৃষ্ঠা:দীপিকা ছন্দ.djvu/৯৮

( ৯২ )

পাৰ্ব্বতী বদতি আতি আশ্বৰ্য্য মানিয়া।
স্বামীত পুছন্ত কথা সচকিত হুয়া॥ ৯৪৭
হেনতো মহন্ত ভকতৰ কথাচয়।
কোন কানে কৈত দেখা শুনা নাহিকয়॥ ৯৭৮
ৰাধা মাধৱক বশ্য কৰিল কিমত।
তাহান সমান কোন আছয় ভকত॥ ৯৪৯
মহেশে বোলন্ত তান কি কৈবো ভকতি।
তিনিলোক তৰিবাক আছয় শকতি॥ ৯৫০
তাঙ্ক নিয়া পিম্পালিকা তীৰ্থত থাপিবা।
শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তন নাম ভক্তি দান দিবা॥ ৯৫১
যজ্ঞ বহু বিপ্ৰে যজ্ঞ কৰিবা বহুত।
ধনে ৰত্নে জগত ভৰিবে অদভুত॥ ৯৫২
শ্ৰূতসেন ৰাজা হৈবেক ধৰণী মণ্ডলে৷
ধৰ্ম্মৰাজা হৈবেক সাৰদানন্দ বলে॥ ৯৫৩
তাৰা দুইহন্তক থৈবা পাছে বলিৰাই।
সুতল পুৰত সুখে ৰহিলন্ত যাই॥ ৯৫৪
এহিমতে সহস্ৰ বৎসৰ ধৰণীত।
তান বংশে ৰাখিবেক ৰাজ ধৰ্ম্ম ছত্ৰ॥ ৯৫৫
সাৰদা নন্দেয়ো লোক বিস্তৰ তাৰিব।
একান্ত ভকতি কৰি বৈকুণ্ঠক পাইব॥ ৯৫৬
নাহি পূজা মন্ত্ৰ তন্ত্ৰ হৰি নাম বিনে।
সত্যৰ ব্যৱস্থা সবে কৰিবেক দিনে ॥৯৫৭
হাজাৰ বৎসৰ যেবে লোক নিৰন্তৰ।
হৈবেক বৈকুণ্ঠে থিতি সাৰদা নন্দৰ॥ ৯৫৮