( ৮২ )
মহা প্ৰকৃতিয়ো পুৰুষত লয় হয়।
লোকে সমে জানা সিটো থান নভাগয়॥ ৮৫৪
কহিলো তোমাত শান্তানুৰ যেন নীতি।
এতেকে তাহাক সাজি আছন্ত প্ৰকৃতি॥ ৮৫৫
ঈশ্বৰ শক্তিয়ে মহামায়াৰ প্ৰেৰণ।
অন্যত্ৰ সাধনে তাক নপাই একোজন॥ ৮৫৬
আৰো চয় বৈকুণ্ঠক ঈশ্বৰে নিৰ্ম্মিলা।
সাতো খান স্বৰ্গ মাত্ৰ প্ৰকৃতি থাপিলা॥ ৮৫৭
সত্য লোক আদি কৰি স্বৰ্গ সাত খান।
গোধিকা স্বৰূপে ধৰি আছা নাৰায়ণ॥ ৮৫৮
উপৰত চাৰি, তলে আছা তিনিখান।
প্ৰলয়ত তিনিখান হৱয় নিৰ্য্যান॥ ৮৫৯
অনন্ত মুখৰ বহ্নি তাহাক দহয়।
গোধিকা স্বৰূপ হৰি উপৰ উঠয়॥ ৮৬০
কহিলো তোমাত মহা প্ৰকৃতিৰ কথা।
আবে পুৰুষৰ শুনা কাৰ্য্যৰ ব্যৱস্থা॥ ৮৬১
শুনা সভাসদ পদ দীপিকা-ছন্দৰ।
কহিলো তোমাত মহা আদি যামলৰ॥ ৮৬২
পৰম ৰহস্য আতপৰে আৰ নাই।
ইহাকে শ্ৰৱণে মোক্ষ বৈকুণ্ঠক পাই॥ ৮৬৩
পুৰাণ ভাৰত আৰু কিছো নোহে সৰি।
আপুনি কহিছা হংস নাৰায়ণ হৰি॥ ৮৬৪
জগতৰ গুৰু হৰে পাৰ্ব্বতীত কৈলা।
বৃহত সহস্ৰ নামে নিবন্ধিয়া থৈলা॥ ৮৬৫
