( ৭৯ )
এহি পুছি সতী কৰ যুৰিয়া ৰহিলা।
পাছে হাস্য কৰি হৰে বচন বুলিলা॥ ৮১৮
যি কথা পুছিলা ইটো সবাতো গহন।
ইহাক জানন্তা আৰ নাহি আন জন॥ ৮১৯
আজি তোমসাত আক কৰিবো প্ৰকাশ।
আদি অন্ত কথা মঞি জানোহো নিশেষ॥ ৮২০
আছন্ত পুৰুষোত্তম ব্ৰহ্ম নিৰাময়।
ভকত সহিতে মাত্ৰ প্ৰকাশ কৰয়॥ ৮২১
ইচ্ছা কৰি এক নিত্য পুৰুষ স্ৰজিলা।
নকৰি কটাক্ষ নিৰালম্ব ব্ৰহ্ম ৰৈলা॥ ৮২২
পাছে তাত অনন্তৰে পুৰুষ বেকত।
মন হন্তে মহামায়া জাত পুৰুষত॥ ৮২৩
সৰ্ব্বাঙ্গে সুন্দৰী দেৱী সবাহাৰে আই।
সবে দ্বাৰ আছে তাত যোনি দ্বাৰ নাই॥ ৮২৪
শৰীৰক মহী কৰিলন্ত বিলোপন।
কালি নখে চিৰি দ্বাৰ দিলন্ত তেখন॥ ৮২৫
সেহি মাংস চিটা মাৰি দূৰক ক্ষেপিলা।
জলৰ উপৰে মহা মহী খান ভৈলা॥ ৮২৬
জড় ৰূপি দেবীক কৰিলা সচেতন।
পাছে পুৰুষত বিহা দিতে ভৈলা মন॥ ৮২৭
বজাইলন্ত মুখ হন্তে বেদ বাহ্ৰখান।
আৰু জ্যোতিৰ্ব্বেদ খান বিভাগিয়া আন॥ ৮২৮
বাহ্ৰৰ বেদৰ নাম শুনা আতপৰে।
শিৰোৰত্ন উপনিষদ বেদ বেদান্তৰ॥ ৮২৯
