( ৭৫ )
কতেক কহিবো সেহি থানৰ মহিমা।
চাৰি মুখে ব্ৰহ্মা গাই নপাৱন্ত সীমা॥ ৭৭০
ব্ৰহ্মা ইন্দ্ৰ আদি দেৱে যাহাক নপাৱে।
আন সবে তাক যাইবে সেন্থৰে নপাৱে॥ ৭৭১
শান্তানুক মঞি বিনে আনে নপাৱয়।
ব্ৰহ্মাৰো দুৰ্ল্লভ তাক জানিবা নিশ্চয়॥ ৭৭২
কালপুৰে থাকা আৰু কাল নাৰায়ণ।
জলত থাকন্ত হৰি কল্পত শয়ন॥ ৭৭৩
কাল নাৰায়ণ আৰু জল নাৰায়ণ।
দেব নাৰায়ণ সমে এহি তিনি জন॥ ৭৭৪
বৈকুণ্ঠ নাথৰ তিনি বিধ ধৰা তনু।
সৃষ্টি স্থিতি বিনোদ লীলাক কৰে পুনু॥ ৭৭৫
পুৰুষোত্তমৰ আত নাহি প্ৰয়োজন।
কোনো কালে কোনো বেলা কৰন্ত গমন॥ ৭৭৬
ভকত সহিতে তৈতে দুই দণ্ডমান।
ৰঙ্গ লীলা কৰিয়া চলয় নিজ থান॥ ৭৭৭
শান্তানু কৃপালু আৰু শ্বেত বৈকুণ্ঠৰ।
শ্বেত কল্পিতৰ জানা শ্বেত পঙ্কজৰ॥ ৭৭৮
অমৰ বিলাস সমে এহি চয় দেখা।
মুক্ষ ৰত্ন পঙ্কজেৰে সাত খান লেখা॥ ৭৭৯
বেদ বিমল গণে যাক নজানয়।
ৰত্ন পঙ্কজক মনে ঢুকি নপাৱয়॥ ৭৮০
একে বেদ শিৰোৰত্ন চূড়ামণি বিনে।
তন্ত্ৰবেদ নিগমে নজানে কেহো আনে॥ ৭৮১
