( ৭৩ )
মহা জ্যৌতিৰ্ম্ময় থান সবাৰো দুৰ্ল্লভ।
সপ্ৰেমা কেৱলা ভক্তে পাৱয় সুলভ॥ ৭৪৬
আছে পূৰ্ণ সনাতন প্ৰকাশিত আতি।
দুই খানি ভুজ চাৰু ৰত্নে প্ৰকাশিতি॥ ৭৪৭
নীল তমালৰ বৰ্ণ ইন্দিবৰ শ্যাম।
সুন্দৰ শ্ৰীমুখ কৰ্ণ নাসা অনুপাম॥ ৭৪৮
নিবীৰ দশন নিন্দি মুকুতাৰ শাৰি।
অৰুণ নয়ন ভ্ৰুব বল্লৰি বিচাৰি॥ ৭৪৯
সুসম ললাট তাত তিলক বৰ্ণাই।
কুটিল কুলন্ত ভঙ্গি ভ্ৰমৰা পৰাই॥ ৭৫০
ৰত্নৰ কীবিটি জ্বলে আতি বিপৰীত।
চূড়ামণি বান্ধি আছে জুৰায়ে সহিত॥ ৭৫১
সিংহবন্ধ কম্ব, কণ্ঠ কৌস্তভ শোভয়।
শ্ৰীবৎস পঙ্কতি বন মালা বিৰাজয়॥ ৭৫২
আৰু বৈজয়ন্তি মালা গলে জ্বলে তাত।
কঙ্কণ অঙ্গুদ বিকশিত দুই হাত॥ ৭৫৩
ৰাতূল কোমল কৰতল কিশলয়।
দশ অঙ্গুলিত ৰত্ন আঙ্গুষ্ঠি জ্বলয়॥ ৭৫৪
নীল অঙ্গুষ্ঠিৰ মাঝে জ্বলে হীমতৰ।
কটি ধুতি পীত ধৰা আতি মনোহৰ॥ ৭৫৫
তাতে ৰত্ন মেখলা কিঙ্কিণী কৰে ধ্বনি।
চৰণৰ আগে লুটে পীত পাত ভুণি॥ ৭৫৬
কৰী কৰ নিন্দি দুই উৰু সুবলীত।
পদ তল ৰাতুল ভকত মনোনীত॥ ৭৫৭
