( ৬৫ )
বাৰাণসী ছেড়াই ধৰ্ম্মনাশ নামে পুৰ।
ইহাত পশিলা আসি কথেৰ ঠাকুৰ॥ ৬৭০
জাবে নতু ৰণ্ড ভণ্ড কৰে মন্ত্ৰিগণে।
তৱত পশিয়ো গৈয়া আপোন ভবনে॥ ৬৭১
হেন দেখি তাৰ পাছে যত বীৰ চয়।
বলিক সমুখ হুইয়া সমৰ কৰয়॥ ৬৭২
কামে কামবাণ হানে নানান প্ৰকাৰ।
ক্ৰোধে হানিবেক ক্ৰোধে বাণ বাৰে বাব॥ ৬৭৩
দম্ভে মোহে লোভে সব হানিবে ঘণ্টাই।
মহন্ত বলিৰ তাত গণা গণ নাই॥ ৬৭৪
হিংসা অহঙ্কাৰ ৰাগ দ্বেষ মৎসৰৰ।
সহিবন্ত আনো যত বাণ নিৰন্তৰ॥ ৬৭৫
আকাশ ঢাকিয়া ছত্ৰ চামৰক ঢাকি।
মিছা তৰ্ক আদি বাণ হানিবেক টাঙ্কি॥ ৬৭৬
অসন্ত অদয়া আৰু আহাৰ আলাশ।
জল্পনা কুবৃত্তি আনো মোহ নাগপাশ॥ ৬৭৭
অকৰ্ম্ম অসূয়া হিংসা কুকথা জল্পন।
হাস পৰিহাস মিছা ভয় নিদ্ৰা বাণ॥ ৬৭৮
এহি মতে আনো নানা যত অস্ত্ৰ চয়।
বৈষ্ণৱ বলিক কলি সদ্যে প্ৰহাৰয়॥ ৬৭৯
পৰম ভকত বিৰোচনৰ তনয়।
তাঙ্ক কি ভেদিবে পাৰে সিটো শৰচয়॥ ৬৮০
ৰাম নাম অভেদ কৱচ প্ৰভাৱত।
হৰি পদ সেৱা খাণ্ডা ধৰিয়া হাতত॥ ৬৮১
