( ৫৭ )
নহৈবেক মন দিগম্বৰ প্ৰেম ভাৱ।
দিব্য বস্ত্ৰ অলঙ্কাৰে মণ্ডিবেক গাৱ॥ ৫৮১
হৈবে আসকতি আতি স্ত্ৰী সুবৰ্ণত।
ধৰ্ম্ম বখানিবে বসি উচ্ছ আসনত॥ ৫৮২
তাতে বিপ্ৰ সবো হৈবে খলুয়া ৰাক্ষস।
মহন্তকো দিবে দুখ লগাই মহাক্লেশ॥ ৫৮৩
এহি মতে হৈবে মহা পাপিষ্ট বৰ্ব্বৰ।
কলিযুগে নাশ হৈবে আচাৰ লোকৰ॥ ৫৮৪
যেহিজন বলৱন্ত হৈবে মহাজন।
কৰিবে অকাৰ্য্য দিয়া বহু ক্ষতিধন॥ ৫৮৫
সাধুক পীড়িবে কৰিবেক কুট নাট।
হৈবেক ৰাজাৰ মহা দাৰুণ ললাট॥ ২৮৬
অটব্য গহণে দেহা যাইবে প্ৰজা যত।
মিলিবে মৰক হৈবে দুৰ্ভিক্ষ লোকত॥ ৫৮৭
যাইবে অধোপাতে সবে লোক নিৰন্তৰ।
নহৈবেক তাত লোক সুখি একোনৰ॥ ৫৮৮
পাছে কতো কালে লোক হৈবে বুদ্ধি ক্ষীণ।
শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তন ভক্তি হৈবেক বিহীন॥ ৫৮৯
স্ত্ৰীবলে হৈবে ৰাজা লোকত মলিন।
সকল হৈবেক লোক স্ত্ৰী পৰাধিন॥ ৫৯০
অধৰ্ম্মে যুৰিবে সবে হৈবে একাকাৰ।
ৰাজাৰ আচাৰ হৈবে প্ৰজাৰ আচাৰ॥ ৫৯১
হংস ছাগ বলি পূজা কৰিবে বিধান।
যতেকে লোকৰ হৈবে নৰকত থান॥ ৫৯২
