( ৭ )
মহা খুলন্তৰ তাৰ শৰীৰ হোৱয়।
ৰাজ আজ্ঞা গুৰু আজ্ঞা যিটো নকৰয়॥ ৬০
হৰি ভকতক দেখি উপহাস কৰে।
মহন্ত জনৰ যিটো দ্ৰোহক আচৰে॥ ৬১
সেহি পাপে দূত হোৱে উত্তৰ দিশত।
শূকৰৰ সম তাৰ লোম শৰীৰত॥ ৬২
পাছ লাগি মুখ খান উভটি থাকয়।
পাছকেসে লাগি দেখে আগে নেদেখয়॥ ৬৩
শাল বৃক্ষ সদৃশ শৰীৰ ভয়ঙ্কৰ।
কুলা হেন কাণ ভেৰু যেন নাকি তাৰ॥ ৬৪
দুই গোটা চক্ষু তৰঙ্গণী সমসৰ।
দেখিলে তাহাক সুৰ্ত্তি হৰে মনুষ্যৰ॥ ৬৫
আৰু নৃপ হুয়া কৰে লোকক পীড়ণ।
বিপ্ৰ বৈষ্ণৱৰ ধৰি লয় বহু ধন॥ ৬৬
লোকৰ জীবিকা ছন্ন নৃপ হুয়া কৰে।
দুষ্ট মন্ত্ৰী বাক্যে মহাপাপক আচৰে॥ ৬৭
বোলে মোৰ ৰাজ্য ভাৰ লৈবে খুজিছয়।
এহি ছলবাদে জানা লোকক হিংসয॥ ৬৮
মহা পাপী জন সিটো আন নজানয়।
মই বিনে আনে তাক কমনে মাৰয়॥ ৬৯
মন্ত্ৰী সমে লোকৰ চিন্তয় মহামাৰ।
ধন ধান্য আগ্ৰহি সকল লৱে তাৰ॥ ৭০
এহি সব মহা মহা পাতক আচৰে।
আয়ু শ্ৰী যশ ধৰ্ম্ম নাশ হুয়া মৰে॥ ৭১
