( ৫ )
সিদ্ধ মুনিগণ বিদ্যাধৰ পুণ্যবাসী।
থাকন্ত কৌতুকে ধৰ্ম্ম ৰাজাক উপাসি॥ ৩৬
যেন বৈকুণ্ঠত বিষ্ণু বসিয়া আছন্ত।
যাৰ যেন পাপ ভক্তি বিচাৰ কৰন্ত॥ ৩৭
চৈধ্যয় ভুবনে লোক আছে যত মান।
সবাহাৰে ন্যায় নীতি দেখে বিদ্যমান॥ ৩৮
চিত্ৰ গুপ্ত নামে দুই লিখক নিৰ্ভয়।
শুভাশুভ পাপ পুণ্য তেৰেজ কৰয়॥ ৩৯
গুপুত পাপক গুপ্ত লেখকে লেখয়।
দেখা পাপ মানে চিত্ৰ লেখন্ত নিশ্চয়॥ ৪০
চৈধ্য জন সাক্ষী তাৰ থাকয় লগত।
ভাণ্ডিতে নপাৰে তাৰ পাপ পুণ্য যত॥ ৪১
নিয়ম স্বৰূপে তাক গণি লেখা কৰি।
নৰকক লাগি নিয়ে যমদূতে ধৰি॥ ৪২
সঞ্জমণি পুৰী হন্তে দক্ষিণ কাষৰ।
আছে মহা ভয়ানক যমৰ নগৰ॥ ৪৩
বহল বিস্তাৰ সভা দেখি লাগে ভয়।
চৌৰাশি হাজাৰ নৰ্ক দুৰ্ঘোৰ দুৰ্জ্জয়॥ ৪৪
তাহাতে আনন্দে বসি থাকে ৰাজা যম।
চাৰিভিতি দূতগণ পৰম বিক্ৰম॥ ৪৫
একুৰি এঘাৰ ভুজ যম নৃপতিৰ।
দেখিলে হৰয় সুৰ্ত্তি পাতকী প্ৰাণীৰ॥ ৪৬
শঙ্কৰ বদতি তুমি শুনিয়ো পাৰ্ব্বতী।
চতুৰ্ব্বিধ দূতৰ শুনিয়ো যেন নীতি॥ ৪৭
