পৃষ্ঠা:দীপিকা ছন্দ.djvu/১০০

( ৯৪ )

কহিলো পাৰ্ব্বতী এহি যুগৰ লক্ষণ।
চাৰিয়ো যুগত শ্ৰেষ্ঠ শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তন॥ ৯৭১
হৰিনাম লৈয়া যেন গতিক সাধয়।
আন তপ জপ যজ্ঞ তাঙ্ক নপাৱয়॥ ৯৭২
তুমিয়ো আমাত যাতে লৈলাহা শৰণ।
এতেকে চিনাইলো কৃষ্ণ দেৱ সনাতন॥ ৯৭৩
তুমি হৰি দাসি ভৈলা মঞিঁ ভৈলো দাস।
আমি দুই চিণ্ডিলোহো সংসাৰৰ পাশ॥ ৯৭৪
মহা পুৰুষৰ কাৰ্য্য এহিতো নিছয়।
সপ্ৰেম ভকতি বিনে তাঙ্ক নাপাৱয়॥ ৯৭৫
চাণ্ডালো কৰয় যদি কেৱল ভকতি।
পাতিবে যজ্ঞৰ পাত্ৰ বেদৰ যুগুতি॥ ৯৭৬
এতেকে কহিয়া হৰে প্ৰেমাকুল ভৈলা।
কৃষ্ণৰ চৰণ চিন্তি মৌন হুয়া ৰৈলা॥ ৯৭৭
শুনা সভাসদ পদ দীপিকা-ছন্দৰ।
গৌৰীৰ আগত কহি আছন্ত শঙ্কৰ॥ ৯৭৮
হংস নাৰায়ণ কহিলন্ত বিৰিঞ্চিত।
কলিত বহিয়া আছে যি সব নিশ্চিত॥ ৯৭৯
বিপ্ৰ বৌদ্ধ কলি পাপ সাগৰৰ তল।
নাৰায়ণে ব্ৰহ্মা আগে কহিলা সকল॥ ৯৮০
আদি জামলত হংস কাকি সংহিতাত।
তাহক চাহিয়া পদ নিবন্ধিলো আত॥ ৯৮১
জানি বুদ্ধ জনে মোক নিন্দা নুবুলিবা।
তিনিয়ো শাস্ত্ৰক তেবে বিছাৰি চাহিবা॥ ৯৮২