পৰ মিদমুপদেশমাদ্ৰিয়ধ্বম্
নিগমৰনেযু নিতান্ত বিচাৰ খিন্নাঃ॥
বিচিনুত ভবনে সুবল্প বীণা!
মুপনিষদৰ্থমুডুখলে নিৰদ্ধম্।
সূত্ৰ— আহে লোক তোৰাসবক হামু পৰম এক উপদেশ বোলহু তাহেক শ্ৰদ্ধায়ে আদৰ কৰহ। তোৰা সবক দুধ দেখিয়ে হামাক মহা খেদ জনময়। ওহি গহন বন মাজে ব্ৰহ্মক নিতান্ত বিচাৰ কৰিতে বুদ্ধি সহিতে সব শৰীৰ ক্ষীণ ভেল, অব বেদবন বিচাৰক চাৰি গোৱাৰী যশোদাক ঘৰে সব উপনিষদৰ্থ ভগবন্ত পৰমাত্মা ব্ৰহ্ম উড়খলে নিশ্চয় বন্দীহয়ে থিক তাহেক চিনহ। নিৰন্তৰে হৰি হৰি বোল॥
সূত্ৰ— তদনন্তৰ যশোদা শ্ৰীকৃষ্ণক উড়ুখলে বান্ধি থৈয়া কহোঁ গৃহকৰ্ম্মে ব্যগ্ৰহুয়া ৰহল তাহে পেখিয়ে শ্ৰীকৃষ্ণ মনে গুণয়ে লাগল।
কথা শ্ৰীকৃষ্ণ বোল—। দেখো হামু আজু ভকতক হাতে বন্দী হুয়া কহো বন্ধ জীৱক সংসাৰ বন্ধন ছোৰণ কৰব। ব্ৰহ্মা আদি যত দেবতা থিক আছোক আনক বন্ধন ছোৰব আপুন বন্ধন দুৰ কৰিতে নাহি পাৰত। ইহাজানি সবলোক হামাৰ্ক পৰম ঈশ্বৰ বুলি ভকতি কয় কহে সংসাৰ ঘোৰ নিকাৰ তৰব। কুবেৰক পুত্ৰ দুহো দেবতা নাৰদক শাপে ওহি জমলাৰ্জ্জুন হুয়া ৰহল থিক। নাৰদক বৰ
