এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১
দধি এখন।
পদ
পূৰ্ব্ব পৰ অন্ত নাহি যাহাৰ।
সোহি জগত সব জগত আধাৰ॥
বাহিৰ ভিতৰ যাকেৰি নাই।
গুৱাৰি বান্ধে লয়নু চোৰা পাই॥
গাৱে সন্ধানে যশোৱা জৰি টানে॥
জোৰয় নাহি আঙ্গুল দুহোঁ মানে॥
পুনু পুনু ৰজ্জু বিচাৰ কয়ে আনি।
উদৰে মেহ্ৰায়া বান্ধয় সতী টানি॥
তবহু নাজোৰে আঙ্গুল দুহো পাশে।
দেখিয়া গোপৰ ৰমনী সব হাসে॥
হৰি কহোঁ তত্ব জানয় নাহি কোই।
মাধব কহ গতি গোবিন্দ মোই॥
সূত্ৰ—যশোদা লয় চোৰ পায়া কৃষ্ণক বান্ধয় শুনিয়ে গোপী সব যশোদাক ঠামে আৱল। সোহি সময়ে শ্ৰীকৃষ্ণ নিজ যোগমায়া বেকত কয়ল। যশোদা কৃষ্ণক উদৰ জৰি মেহ্ৰাই টানিতে দেখত আঙ্গুল দুহো আণ্টৱে নাহি। পুনু আৱৰ জৰি আনয়ে জোৰায়া বান্ধৱ, সেহুঁ দুহুঁ আঙ্গুল আণ্টয়ে নাহি। ওহি পৰকাৰে, বাৰে বাৰে ঘৰ মাজে যত জৰি পাৱ সবকহু জোৰায়া মেহ্ৰাৱত তবহু
