পৃষ্ঠা:তৰ্পণ ৰত্নকান্ত বৰকাকতী.pdf/৩৬

স্বধৰ্ম্ম হেৰাব বুলি যদি নিজৰেই চউপাশে চীনৰ প্ৰাচীৰ তুলি দিয়া, তেন্তে সি বিশুদ্ধ ক্ষুদ্ৰ ক্ষুদ্ৰ জীৱ কি সমাজ নাথাকিব বহুদিন জগততো জানা, লুপ্ত হ’ব অচিৰেই হেৰাঁ চিৰ দিনলই, ধৰণীৰ অঞ্চলৰপৰা।

পুৰু⸺ “স্বধৰ্মে নিধনং শ্ৰেয়ঃ- পৰধৰ্ম্ম” জানা “ভয়াবহঃ”। মিলনৰ আগেয়ে পৰৰ লগত, নিজক লাগিব পাব, পাবলৈ নিজক পোনতে, লাগে যদি বিসৰ্জিব সংশ্ৰৱ পৰৰ, তেন্তে ভাল বিসৰ্জন দিয়া সেই পৰৰ সংশ্ৰৱ অকুণ্ঠিতে! সম্ভৱতঃ তুমি বীৰ কৰিবাঁ স্বীকাৰ বহু গৰীয়ান সি যে নিজত্ত্ব ক্ষুদ্ৰৰ বহৎ পৰত্বহন্তে। নহওঁ সাধক জানা সাম্ৰাজ্যৰ মই, মই যে সাধক সেই স্বাৰাজ্যৰ ভাৰত-আত্মাৰ চিৰ!

আলেকজেণ্ডাৰ⸺ [পুৰুলৈ হাত আগ বঢ়াই দি] এইবাৰো, এইবাৰো পুৰু! পৰাভৱ কৰিছোঁ স্বীকাৰ, যোগ্যপুত্ৰ তুমি সেই ভাৰতৰে চিৰ সাধনাৰ যাৰ অজৰ অমৰ এই সুশীতল জ্ঞান — কল্পতৰু!

⸺ ⸺

(৩৩)