এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
অপৰূপ ভাৰতৰ দেখিল। হেঁতেন আজি; মানিলে হেঁতেন স্তব্ধ সমস্ত জগতে, দুনিবাৰ ৰুচিয়া জার্মানী। অমৰ অন্তৰ আত্মা ভাৰতৰ আছে ক'ত গুহাত লুকাই, তাৰেহে ভুমুক বই যোৱা কেতিয়াবা দেখি [অ'ত ত'ত, ধৰ্ম্মে-কর্ম্মে ত্যাগে-বীর্য্যে বাগৰি ওলাই । আলেকজেণ্ডাৰ—পাহৰি গইছা পুৰু, যত সি মহৎ শক্তি হ’ক পৃথিবীত, জাতি কি পুষ যত বীৰ্য্যৱান, পৃথক নিঃসঙ্গ হই অকলই কোন ক'ত পাৰিছে থাকিব, ভৰপূৰ হই নিজতে নিজেই বাৰু স্বয়ম্ভূ ৰূপেৰে ? বিশুদ্ধ পদার্থ একো নাই জগতভ, সকলো যে মিশ্ৰণৰে ফল, আদান-প্রদান ধৰ্ম্ম মানুহৰ বিশেষতঃ, ডাঙৰে সৰুক দিছে চোৱা সৰুৱে সি কৰিছে গ্রহণ, সৰুৱে ও থাকিলে দিবৰ কিবা দিছে ডাঙৰক, ডাঙৰোতো থকা নাই নকৰি গ্ৰহণ। ৰীতি এই চিৰদিন লাগিছে চলিব বাধা দিয়ে সাধ্য কাৰ তাক ? চোৱাচোন আজিৰ জগৎ এবাৰ, কেনেকৈ চোৱা একভাব এক ৰাষ্ট্ৰ গঠনৰ পিনে (৩১)
