পৃষ্ঠা:তৰ্পণ ৰত্নকান্ত বৰকাকতী.pdf/৩১

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

আদিম সমাজ, দুই চাৰি জন মাথে৷ মাজে মাজে তাৰে জ্ঞানী বা বিদ্বান লোক, ঋষি বুলি যাৰ তোমালোকে কৰা নিতে অসীম গৌৰৱ ! বৈদিক ভাৰত এয়ে গৰ্ব্ব তোমাসাৰ; তাৰ পিছে ‘ৰামায়ণ’ ‘ভাৰতৰ’ দিনতো সিমান তোমালোক যোৱা নাই বৰ বেছি বাঢ়ি আৰু আগ ! ‘এক ৰাষ্ট্ৰ’ বন্ধনৰ সমস্ত ভাৰত দেখিছিল কোনে বাৰু প্রথম সপোন ? গঢ়িছিল কোনে বাৰু প্ৰথম ভেটিটো ? দেখা যায় কোনে সজা জুমুধিটো বাৰু শাসন-ব্যৱস্থাৰূপী প্ৰতিমাৰ তলে মোগল কি ইংৰাজৰ ৰেঙোৱা আজিও ? পৰেনে মনত সেই বালকৰ কথা ৰাজশ্ৰী-মণ্ডিত সেই মুখখনি যাৰ দেখুৱাই তোমাৰ আগত, কৰিছিলে ৷, বাণী ভবিষ্যৎ মই, মোৰে দৰে হব বুলি বীৰ ই বালক। চন্দ্রগুপ্ত মৌর্য্য সেই প্রতিষ্ঠাতা আধুনিক ভাৰতৰ তৱ গ্ৰীচ-সূতা ‘হেলেন'ৰ পৰিণয়-সূত্রে গঁথা প্রাচ্য-পাশ্চাত্যৰ মিলনেৰে নৱ । আছিল আদর্শ কোন ? কোন সি প্ৰেৰণা মহা, আছিল প্ৰাণৰ সাম্ৰাজ্য-সাধক [27]