পৃষ্ঠা:তৰ্পণ ৰত্নকান্ত বৰকাকতী.pdf/২৭

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
 নাছিলোঁ, প্ৰস্তুত জানা পুৰু; সমুখীন
হ’ম বুলি সেই পৰিনাম ইমান
সহজে বৰ্ব্বৰ দেশত আহি তৱ! উঃ
পুৰু⸺   ভাবিছিলা তুমি সকলো নিৰ্জ্জীৱ, সুখ
প্ৰিয়, সিন্ধুৰ পাৰত তক্ষশীলা দৰে,
এৰি দিব বাট, তো৷মাক বৰণ কৰি
ভাবিব সৌভাগ্যৱান নিজক মনত,
চৰণত স্বদেশক ঢালি জলাঞ্জলি!
আলেকজেণ্ডাৰ —   তেনে হোৱা হলেও বাৰু পুৰু, মন্দ
কিবা হল হয় জানো? আলকজেণ্ডাৰ
তো - অহা নাই, ভাৰতলৈ বৰ্ব্বৰৰ বেশে
মাথোঁ অস্ত্ৰ লৈ, কৰিবৰ হেতু মাত্ৰ
দেশ' বিলুণ্ঠন, বীৰপুত্ৰ গ্ৰীচৰ সি
আহিছিল গ্ৰীচৰ পোহৰ লৈ নৱ
বিজুলী-সদৃশ, অন্ধকাৰ দেশলৈ তৱ
এহাতে যদিও অস্ত্ৰ, এহাতে আৰিয়া ধৰি
পাশ্চাত্যৰ জ্ঞান-আলোকৰ। পাশ্চাত্যৰ
প্ৰতিভাৰে সমস্ত ভাৰত তৱ, সমস্ত
পৃথিবী দিলোঁ হয় কৰি এক, সমস্ত
মানৱ জাতি নানা শাখা-প্ৰশাখাৰে
পল্লবিত, বিকসিত কল্প বৃক্ষ-প্ৰায়
মহা মহীৰুহ এক ধৰণী-বুকুত
বিস্তাৰিলে হয় শোভা জাতিষ্কাৰ কৰি
মানৱৰ সভ্যতাৰ পূৰ্ণ সম্বৃদ্ধিৰে!
(২৪)