এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৮)
বৃন্দা বোলে মোক কোনে কৰিলে শৃঙ্গাৰ।
কোনো কালে এত সুখ নতু পাওঁ আৰ॥
ইতো জন শঙ্খ নুহি মোৰ নিজ পতি।
কপট কৰিয়া কিবা ভুঞ্জিলে সুৰতি॥
এহি মনে আলছিলা পতিব্ৰতা নাৰী।
বুলিবাক লাগিলা হৃদয় কোপ কৰি॥
নিজ স্বামী বুলি তোক কৰিলে। সাদৰ।
মোৰ শান্তি ধৰ্ম্ম নষ্ট কৰা নাহি আৰ॥
কোন দেৱ অসি আছস মোৰ স্থানে।
মই শাপ দিয়া ভস্ম কৰে। এতিক্ষণে॥
কোপ দেখি শান্তিৰ মনত শঙ্কা কৰি।
আগ বাঢ়ি বোলে বিষ্ণু শুনিয়ে সুন্দৰী॥
মই বিষ্ণু আসে। দেৱ কাৰ্যক সাধিতে।
এতেকে সকলো কথা কহিলো তোমাতে॥
তোৰ স্বামী শঙ্খাসুৰ পাপী দুৰাচাৰ।
জিনিলেক সবে দেৱ সকলে সংসাৰ॥
কতো দিন থাকি যেবে দেৱে যুদ্ধ কৰে।
তোৰ তেজে অৰক জিতি নপাৰে॥
দেৱসে পঠাইলা মোক যুক্তি কৰিবাৰ।
তোৰ শান্তি নষ্ট হৈলে শঙ্খ যাই মাৰ॥
