পৃষ্ঠা:তিৰুতাৰ আত্মদান কাব্য.djvu/৬৪

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে

 * * * * *
 * * * * *
খাই-বই জয়মতী শুৱালে আপোন স্বামী
আপুনিও শুলে তাতে অৰণ্য — মাজত
দ্বাপৰ যুগত যেনে সতী প্ৰতিব্ৰতা
দময়ন্তী নলৰ কাষত॥
মাতৃৰ কোলাত যেনে ল’ৰা শোক দুখ ভুলে
ভুলিলে সিৰূপে ক্লেশ নিদ্ৰাৰ কোলাত
দুয়োটিয়ে, নাই আৰু কোনো শোক দুখ,
পাহৰিলে সকলো নিদ্ৰাত॥
পাঠক! কি কৰা তুমি? থাকানে ইয়াতে আজি?
থাকি কি কৰিবা? আৰু নালাগে থাকিব।
দুখে শোকে দুয়োটিযে শুইছে খন্তেক,
সাৰ পাই আকউ কান্দিব॥