পৃষ্ঠা:তিৰুতাৰ আত্মদান কাব্য.djvu/৪৩

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

লিয়েৰটিচৰে সতে, হায়! দেবি! অকালত
কৰিলে পৰাণ ত্যাগ মাথোঁ তােমাৰ দোষত॥
তুমিয়ে বধিলা, দেবি! পাতি মহা কূট-জাল
ডন্‌কেনৰ প্ৰাণ মেক্‌বেথৰ হাতত
শুনাই ভবিষ্য-বাণী দুটি-দুটি-অৰ্থ-থকা
পিশাচীৰ মুখে, হায়! ঘটালা বিপদ॥
তােমাৰ ছলতে এৰে মুৰ (২) ওথেলােৱে প্ৰাণ
সংহৰি প্ৰাণৰ প্ৰিয়া ডেচ্‌দিমোনাৰ পৰাণ॥
দেখিলে ৰােমিও, দেবি! তােমাৰ মায়াতে মাথোঁ
চিৰ শত্ৰু কেপুলেট-উৎসৱৰ ঘৰ,
তোমাৰ ছলতে লভি ভালপোৱা জুলিয়াৰ (৩)
উভয়ে লভিলে শেষে শান্তি স্বৰগৰ॥
প্ৰেমিক প্ৰেমিকা দুয়াে মিল হ’ল অন্তিমত
প্ৰেমৰ অপূৰ্ব্ব চিত্ৰ দেখুৱাই জগতত॥


চাবাছ! কল্পনা! তুমি, তুমি কিন্তু বহুৰূপা,

(১) Opheliaৰ (২) Moor জাতীয়। (৩) Julietৰ।