এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
তােমাকে আশ্ৰয় কৰি লঙ্কাৰ ৰাৱণ
পালে স্বৰ্ণময়ী লঙ্কা; চলতে তােমাৰ
হৰিলে ৰামৰ সীতা, মৰিলে সবংশে
ৰাম লক্ষণৰ বাণে —শাপত সীতাৰ॥
তােমাৰে নিৰ্দ্দয় ছলে সীতা গ’ল বন,
তপােবনে লৱ কুশ —লভিলে জনম॥
তােমাৰ কৃপাতে দেবী! বীৰ ৰাম চন্দ্ৰে
মায়া দেবী সতে গল যমৰ নগৰ
সম্ভাষা কৰিলে নিজ পিতৃ-আত্মা স’তে
জীয়ালে সুমিত্ৰা-পুত্ৰ লক্ষণ প্ৰাণৰ॥
তুমিয়ে দেখালা, দেবি! সীতাক পাতাল
তোমাৰ মায়াতে জন্ম পালে মহাকাল॥
ই ঘােৰ নিশাত, দেবি! মায়াত তােমাৰ হায়!
পিতাকৰ প্ৰেতাত্মাৰ সতে সম্ভাষণ
কৰিছিৰে হেমলেট্ (ওফিলীৰ (১) প্ৰাণধন,
প্ৰাণৰ উপাস্য দেৱ) শেষে কৰি ৰণ
