এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
বিৰচি কবিতা—কুঞ্জ মানস—মোহন
লভিলে অমৰ কীৰ্ত্তি, এয়ে সেই একে ৰাতি
ৰচিলে যি ৰাতি সুখে “ভট্টি কাব্য” কবি ভৰ্ত্তৃ॥
এয়ে সেই একে নিশা যেৱে কবি চেক্ষপীৰে
অৰ্জ্জিলে অক্ষয় কীৰ্ত্তি, অন্ধক মিল্টণ
লিখিলে নতুন ছন্দ অমিত্ৰ অক্ষৰ ৰূপী
সেই ৰাতি এয়ে যিটো কবিৰ জীৱন॥
যেই নিশা বহি বহি শঙ্কৰ মাধৱদেৱ
ভাঙ্গিলে “কীৰ্ত্তন” আৰু “ঘোষা” (বৈষ্ণৱৰ প্ৰিয়)॥
এই ৰাতি সেই ৰাতি একে দুয়ো ৰাতি
যি ৰাতি অবাধি কবি ক*না সুন্দৰী
আঁকে নানা বিধ ছবি নানা বৰণীয়া কৰি
গাঁথে মনোহৰ মালা প্ৰাণ মন হাৰী॥
এয়ে সেই একে ৰাতি, আহা! যিৰাতিৰ ফল
কাব্য কবিতাৰ কুঞ্জে কৰে সাহিত্য উজ্জ্বল॥
হে কল্পনা! যাৰ ভাগ্যে তোমাৰ কৰুণা-
