এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
ধাৰে ধাৰে কত ফুল দিলে হয় তাত
জুতি মালাতীৰ চাকি এৱাঁ-সুতা গঁথা॥
“বন্ধালো হেঁতেন মই ওখ মইদাম’
জিলিকি থাকিলে হয় অসম-ভূমিত
দিলে হয় পৰিচয় দিগ দিগন্তত
“তোমাৰ কীৰ্ত্তিৰ, প্ৰিয়ে! হই গৌৰবিত॥
“উস।⸻⸻⸻
“নাই, প্ৰিয়ে! তেনে কাল, নাই সিসময়।
“তেনুৱা৷ ক্ষমতা মোৰ নাইকিয়া আজি!
“তোমাৰ কীৰ্ত্তিৰ চিন কি কৰি ৰাখিম?
“কি কৰি তোমাক থ’ম “মইদাম” সাজি?
“আছিলে ভাগ্যত লিখা এনুৱা তোমাৰ!
“থাকা দুখুনীৰ দৰে অকলে ইয়াত!!”
এই বুলি গদাপাণি শোকে কান্দি কান্দি
গাঁত এটী খানি, থ’লে প্ৰিয়সীক তাত॥
প্ৰিয়সীক থই, হায়! শ্মশান মাজত,
দুখে শোকে কান্দি তেওঁ এৰিলে শ্মশান
