এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মৰণ স্বৰ্গৰ দুত, শান্তিৰ আধাৰ,
(সংসাৰৰ সুশীতল শান্তি—পাৰাবাৰ)॥
ত্ৰিদিবতো প্ৰিয় যাৰ জ্বলান্ত নৰক,
মহাপাপে ভৰা যাৰ পপীয়া অন্তৰ:-
পবিত্ৰ শ্মাশন-মাজে, নিৰবোধ মন!
তেনুৱা পাপীয়ে পায় ভয় ভয়ঙ্কৰ॥
কিয়, মন! কৰ ভয়? চঞ্চল হৃদয়!
কিয় তই ঘনে ঘনে কপিছ ভয়ত?
পবিত্ৰ শ্মাশন ভূমি চিৰশান্তি ভৰা,
অনন্ত সুখৰ ঠাই জগত–মাজত॥
শুনিছোঁ হওতে, মন! মেঘৰ সিপাৰে
স্বৰ্গ নামে আছে এক শান্তিময় ঠাই;
আছে সঁচা, কিন্তু, হায়! যদিওবা আছে:-
মানুহে নেদেখে তাক থাকোতে জীয়াই॥
আছেনে নাইনে স্বৰ্গ সিপাৰে মেঘৰ,
( ১৪৩ )
