পৃষ্ঠা:তিৰুতাৰ আত্মদান কাব্য.djvu/১৭০

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

মই ৰজা তই প্ৰজা তই পৰাধীন
“মই মহানী, তই খুদমগনীয়া,
“স্বৰগৰ তৰামই, তই তোপাখহু,
“এনে কুৱা পাপ কথা জাত নাইকিয়া॥
“ভায়ে-ভায়ে সি ঠাইত নাই দ্বন্দ হাই,
“তিৰুতাৰ কথা শুনি নোহে ঠাই-ঠাই।
“ভায়ে-ভায়ে সি দেশত লগা গলে-নলে,
“বিলগে এঘৰ তাত নহয় অকলে॥
“প্ৰণয়িনী হেৰুৱাই নাকান্দে প্ৰেমীক
“সিঠাইত গই, থাকে হই হৰষিত:—
“নাই তাত প্ৰণয়ৰ বিহ বিচ্ছেদ,
“নকান্দে বিনাই তাত বিৰহীৰ চিত॥

১৬

   ডাইনী চকৰি ফেটী নহয় সতিনী
সিদেশত ঈৰ্ষ্যানলে নদহে পৰাণ
সতিনীৰ; যেন দুটি আপোন ভনিটী
(সহোদৰা আপোনাৰ) যেন-একে-প্ৰাণ॥

( ১৩৬ )