পৃষ্ঠা:তিৰুতাৰ আত্মদান কাব্য.djvu/১৬২

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে

“প্ৰিয়ে! এই বৰ কুস্বভাব!!


“নে⸻⸻⸻⸻
“মোৰ ওপৰতে কৰি আজি অভিমান,
“শুই আছা অত বেলি নমতা নোবোলা হই?
“মই কান্দো, তুমি কিন্তু নাকান্দা, পৰাণ?
“শিলেৰে বন্ধোৱা নেকি হৃদয় তোমাৰ?
“কোমলে তলৰ ঠাই চকুৰ পানীত মোৰ,
“কোমলালে মাটি মোৰ চকুলো দুধাৰ॥
“হৃদয় তোমাৰ কিন্তু কোমল নহ’ল?
“মোৰ কান্দোনতো তুমি নাকান্দা অলপো, প্ৰিয়ে?
“নোকোৱা এটীও কথা? তুমি কি অচল?


“কাবউ কৰিছো, প্ৰিয়ে! নকৰিবা অভিমান,
“নুশুনি তোমাৰ মাত ঘনে মোৰ জ্বলে প্ৰাণ॥
“নালাগে, নোপোৱাঁ আৰু দুৰ্ভগা গদাক লাগি
“ভুঞ্জিব যাতনা, প্ৰিয়ে! উঠা অভিমান ত্যাগি॥