পৃষ্ঠা:তিৰুতাৰ আত্মদান কাব্য.djvu/১২০

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে

“পৰাণৰ প্ৰাণ মোৰ দুখিনী কুঁৱৰী
“মোৰ কাবণেই, হায়! ভুগিছে যাতনা!
“মোৰ কাৰণেই তেওঁ কোমল দেহাত
“অমানুষি অত্যাচাৰ সহিছে কতনা॥
“কি কাজ পৰাণ ৰাখি? লাগি যি প্ৰাণত
“পতিব্ৰতা কুৰৰীয়ে ভুঞ্জিছে কেলেশ?
“কিবা লাভ হ’ব তেনে ৰাখিলে পৰাণ
“যাত লাগি কুঁৱৰীৰ যাতনা অশেষ?
 * * * * *
 * * * * *

১২

“তেনুৱা নৰকী প্ৰাণ কিনো হ'ব ৰাখিলে?

“মহাপাপ হ’ব মোৰ সতীৰাণী মৰিলে॥
“মোৰ কাৰণেই তেওঁ ভুঞ্জে অত যাতনা,
“মোৰ দোষতেই হ'ল অত দুৰঘটনা॥

১৩

“কি হ’ব পৰাণ ৰাখি? কি হ’ব মিছাতে আৰু