এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
চায় পৰ্ব্বতৰ শোভা তধা হই হই॥
ভালেতোহে সুকুমল শয্যা এৰি থই,
নইৰ দাতিত কবি বহি থাকে গই॥
ধূলিয়ে মাটিয়ে বহি গছৰ তলত,
প্ৰকৃতিৰ শোভা চায় আনন্দ মনত॥
ভালেতো কবিৰ সেই সুখ ময় মন,
সংসাৰৰ সম্পদত নইয় মগন॥
প্ৰকৃতিৰ মুগ্ধকৰ ৰূপ চাই চাই
কল্পনা সখীৰে স’তে দিনটো কটায়॥
৩
যেনি চোৱা, তেনি মন হয় হৰষিত;
মধুৰি-মধুৰি বনে মধুৰ বতাহ
জীৱ জন্তু সকলোকে কৰি আনন্দিত॥
যেনি চোৱা, দেখি তেনি প্ৰকৃতি দেবীৰ হাঁহি,
(১) অৰ্থাৎ “টাবলুঙ্গ” পৰ্ব্বতৰ। ঠায়ে ঠায়ে “টাবলুঙ্গ”ক
“টাবলু” বোলা হৈছে।
