পৃষ্ঠা:তিৰুতাৰ আত্মদান কাব্য.djvu/১০৫

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে

 “তথাপি নকওঁ মই কথা সোৱামীৰ;
 “নলওঁ, নালাগে মোক স্বৰ্গ-সুখ-ভোগ॥
 “নউ দেখোতেই যেন স্বামীৰ দুৰ্গতি মই,
 “স্বোৱামীৰ ভাল দেখি য’ক মোৰ প্ৰাণ;
 “মইতো ৰজাৰ বাণী, স্বামীৰ তিৰুতা,
 “নকওঁ স্বামীৰ কথা থাকোতে পৰাণ॥”
লৰাৰজা—“নকৱ, নালাগে বাৰু, পাৰিবি ৰাখিব জানো
 “গদাৰ পৰাণ তই?”
জয়মতী⸻⸻⸻“নালাগে তোমাক
 “সেই কথা, মহাৰাজ! ৰাখোতা ঈশ্বৰ;
 “ৰাখিবৰ হ’লে তেওঁ ৰাখিব গদাক॥
 “পাৰোঁবা নোৱাৰোঁ মই ৰাখিব স্বামীৰ প্ৰাণ,
 “ৰাখিব পাৰিম বুলি কোৱা নাই মই;
 “কিন্তু মোৰ, (হায়! এই অভাগীৰ) পৰা
 “তেওঁৰ অলপো যেন দুৰ্গতি নহয়,

 এই বুলি কুঁৱৰীয়ে টুকিলে চকুলো