পৃষ্ঠা:তিৰুতাৰ আত্মদান কাব্য.djvu/১০১

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে

নিৰদয় ল’ৰা ৰজা কতনো মাৰিছে॥


নহয় নহয় ৰাণী অতি ভয়াতুৰা তিৰী,
নকয় নকয় তেও কথা স্বোৱামীৰ
আৰু মাৰ চৰ ভুকু, নৰাধম ল’ৰা ৰজা!
আৰু কৰ কুঁৱৰীক শাস্তিত অথিৰ॥
নকয় নকয় তেওঁ কেতিয়াও সেই কথা
যাৰ পৰা হ’ব পাৰে দুৰ্গতি স্বামীৰ,
নাভাবিবি সপোনতো ক’ব সেই কথা তেও,
এনেকুৱা চিত, হায়! নোহে কুঁৱৰীৰ॥

জানে ভালকই ৰাণী তিৰুতাৰ ধন

নোহে ধন অলঙ্কাৰ সুবৰ্ণ ৰতন,
নোহে ধন মণি কেৰু বাখৰুৱা খাৰু,
স্বোৱামীত বাজে ধন ক’তো নাই আৰু॥
জানে ৰাণী ভাল কই, স্বামী-হেমহান