পৃষ্ঠা:তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ.djvu/৬২

৬০

তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ।

সাজি তাস্ত্ৰে শস্ত্ৰে গৰুড়ৰ কন্ধে বসি।
জ্যোতিৰ্ম্ময় পৰ্ব্বত বহিছে যেন আসি॥
ইন্দ্ৰক দেখিলা পাছে হৰিৰ পাছত।
যেন মহা সিংহ বসি আছয় বনত॥
সমস্থ দেবক দেখে তাহাৰ লগত।
সাজি আসি আছে অস্ত্ৰে শস্ত্ৰে নানা মত॥
তাৰকে বোলন্ত জ্যেঠা শুনা দেবৰাজ।
জগতে তোমাৰ সম নাহিক নিলাজ॥
টোপনা চেঙ্গ যেহেন এড়ি এড়ি খাই।
তুমিয়ো তেনুৱা ভৈলি লাজ কায নাই॥
দৈত্যক বধিবে মাতি আনিলা হৰিক।
উভাৰিবা দন্ত পাছে মাৰিলে হস্তীক॥
আগে যুদ্ধ কৰা তুমি মোহোৰ লগত।
কৰিবা পাছত যিবা আছয় মনত॥
মাধবৰ লগত মিত্ৰতা পাইলা ভাল।
জীয়ন্তা বাঘৰ কিযে আঝুৰস চাল॥
শৃগাল গৰ্দ্দভে যেন ভৈলা মিত্ৰবতি।
তোমৰ দুযোৰো দেখোঁ‌ তেনুবা পিৰীতি॥
পাছে নাৰায়ণে মাতে তাৰকাক চাই।
আমাৰ বচন শুনিয়োক দৈত্য ৰাই
কোন দোষে কাঢ়ি লৈলা ইন্দ্ৰৰ ৰাজ্যক।
অকাৰণে কষ্ট দিলা তিনিয়ো লোকক॥
মহাজ্ঞানী সাধু বহু শাস্ত্ৰত পণ্ডিত।
হেনয় জনক হিংসা কৰা অনুচিত॥
তাৰকে বোলয মাধবৰ মুখ চাই।
তুমি জান বাসবত কিছো দোষ নাই॥
আপনাৰ গুণ বিনে দোষক নামানে।
ভাল মন্দ দোষাদোষ মধ্যস্থেসে জানে॥