পৃষ্ঠা:তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ.djvu/৫১

৪৯

তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ।

সেহি সমযত জম্ভাসুৰে ছিদ্ৰ পাই।
গদাগোট ধৰিয়া যমক খেদি যাই॥
তাৰ শৰীৰৰ যত বল আছে মানে।
যমৰ মুণ্ডত কোব দিলা বড় টানে॥
গদাৰ কোবত অগ্নি গৈলেক উথলি।
ভূমিত পড়িলা যম ৰাজা মহাবলী॥
বজ্ৰাঘাতে যেন গিৰিবৰ চূৰ্ণ ভৈলা।
গদাৰ কোবত যম সিমতে পড়িলা॥
গদাঘাতে যম যেবে পড়িয়া ৰহিলা।
ধনু ধৰি শশধৰ আগ বাঢ়ি গৈলা॥
মহাবীৰ শশধৰে দিলা ঘোৰ ৰণ।
দুইকো দুই শৰ প্ৰহাৰিলা ঘনে ঘন॥
প্ৰথমতে চন্দ্ৰে হানিলন্ত কুন্দি বাণ।
বাণৰ প্ৰতাপ দেখি কম্পে দৈত্যগণ॥
জম্ভাসুৰে বাটতে কৰিলা খান খান।
দেখি ক্ৰোধে চলে জানিলন্ত কাল বাণ॥
হেন দেখি জন্তাসুৰে ভৈলা নিৰুপাই।
পড়িলা হৃদয়ে বেগে শৰপাট যাহ॥
বাণাঘাতে জম্ভাসুৰে ধৰফৰ কৰি।
গুডি কাটা কল সেন পড়িলা বাগড়ি॥
শেষান্তৰে দেখে জম্ভাসুৰ পড়ি গৈলা।
মহা ক্ৰোধে যাঠি বাণ চন্দ্ৰক হানিলা॥
বাণ দেখি শশধৰে পাছক নচাই।
চডি শশকৰ যানে গৈলেক পলাই॥
বৰুণে দেখয় ঢল পলাই গৈলেক।
যোগমাত্যা বলে মহা জল স্ৰজিলেক॥
দানব সেনাৰ মাজে উঠিলোক জল।
সৰোবৰ প্ৰায যেন দেখি ৰণস্থল॥

৭