পৃষ্ঠা:তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ.djvu/৪৯

৪৭

তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ।

আনো দেব আসিলা চড়িয়া নানা যান।
দেবতাক চাই ইন্দ্ৰে বুলিলা বচন॥
পূবৰ দিশোক চলি বায়োক আদিত্য।
পশ্চিমক যাৱা যম বৰুণ সহিত॥
উত্তৰ দিশত বায়ু থাকা সাবধানে।
দক্ষিণক লাগি অগ্নি চলিয়ো এখনে॥
এহি মতে ইন্দ্ৰে পাঞ্চি দিলা ভাগে ভাগে।
চাৰিয়ো দুৱাৰে যুদ্ধ ভৈলা একে লগে॥
দেবগণে দৈত্যগণে এক ঠাই ভৈলা।
দেখাদেখি কৰি সবে গৰ্জ্জিবাক লৈলা॥
ধৰ ধৰ মাৰ মাৰ কৰে কোলাহল।
ঘোড়ায়ে চেনী পাড়ে চিহৰে দন্তাল॥
পৰম আক্ৰোশে দুয়ো দলে এক ঠাই।
হান হান কাট কাট বুলি কৰে হাই॥
খাণ্ড ঝঙ্কাৰয় কেহুঁ‌ মাৰে বাৰু চাতি।
নিৰ্ঘাত পড়য় যেন যাই গিৰি ফাটি॥
দেবে দৈত্যে দুয়ো দলে কৰে কোলাহল।
মহা ভয়ে স্বৰ্গ মৰ্ত্ত কম্পিলা পাতাল॥
মুণ্ড চাপৰাই কতো যাই বাহু পাতি।
কতো খাণ্ডা তুলি কোবাকুবি হাতাহাতি॥
খেদিয়া মাৰয় যেন অন্তকে সাক্ষাত।
অনেক দৈত্যক দেবে কৰিলা নিপাত॥
অসুৰৰ হাতত দেবৰো ভৈলা ক্ষয়।
উভয় সেনাৰ মহা মিলিলা প্ৰলয়॥
উঠিলা ক্ৰন্দন ৰোল দুৰ্ঘোৰ সমৰে।
অসংখ্যাত দেবাসুৰ গৈলা যমঘৰে॥
সেনাৰ শোণিতে হস্তী ঘোড়া ভাসি যাই।
দেৰ অসুৰৰ যুদ্ধ কইন নযাই॥